طراحی منظر خیابان انقلاب اسلامی تهران(حدفاصل میدان انقلاب اسلامی تا چهارراه ولیعصر(عج))با رویکرد گردشگری

گسترش شهرهای ماشینی، رویکرد مدرنیسم به ساخت آنها و تغییر کردن مفهوم عناصر شهری، موجب شد تا خیابان های شهری از فضاهایی با تعاملات اجتماعی و کانون های مهم شهر تبدیل به مسیرهای عبوری و گذرهایی جهت رفت و آمد مردمان شهر شود. این امر موجب مرگ این عناصر زنده شهری شد، اما پس از احساس فقدان حضور آنها و خاموش بودن این فضاهای شهری باز هم توجه ها به خیابان ها و نقشی که می توانند در شهر ایفا کنند، جلب شد. از سوی دیگر آغاز زمزمه های زندگی پیاده در شهر و رویکرد پیاده محوری باعث شد تا عنصر پیاده بار دیگر جایگاهی خاص در ساخت شهر پیدا کند و بر سواره اولویت یابد. در این دوره، خیابان های مهم شهری با تبدیل شدن به پیاده راه ها علاوه بر ایجاد فضاهای شهری، حضور و زندگی انسان در شهر را موجب شد. گردشگری، صنعتی که امروزه به یکی از مهمترین صنایع جهان تبدیل شده نه تنها از لحاظ اقتصادی بلکه به دلیل معرفی و شناساندن تاریخ و فرهنگ ملل مختلف، مطرح شده است. این امر به دلیل دارا بودن پتانسیل های بسیار و انواع مختلف می تواند گزینه ای مناسب برای توسعه و طراحی شهرهای انسان گرا و افزایش مطلوبیت فضاهای شهری باشد. در این میان دانش منظر با توجه به ماهیت و توجه به ابعاد مختلف چون، ابعاد زمانی- مکانی، تمدنی - تاریخی و عینی- ذهنی به صورت توأمان، بستر مناسبی است که می تواند موفقیت انواع گردشگری را موجد شود و رویکرد منظرین به آن، این صنعت را در نیل به اهدافش یاری رسان خواهد بود. خیابان انقلاب اسلامی به عنوان یکی از مهمترین محورهای شهر تهران که غرب این شهر را به شرق متصل می کند، نقش پررنگی را در منظر شهری آن ایفا می کند. این خیابان با توجه به موقعیت و عملکردی که در شهر دارد بسیار مهم است و با توجه به تاریخ و عناصر شاخصی که در خود جای داده است، یکی از شریان های شاخص شهر محسوب می شود. رویدادهایی که از گذشته در آن رخ داده و اتفاقاتی که هنوز در حال وقوع است، خیابان انقلاب اسلامی را به یکی از با هویت ترین و تاریخ سازترین عناصر منظر شهر تهران تبدیل نموده است. اما متأسفانه به دلیل کم توجهی و تغییرات فراوان در آن، امروزه آنچنان که باید نمی تواند خود را نمایش دهد و هویتش کم رنگ شده است. معضلات فراوان چه از نظر عملکردی و چه کالبدی چهره آن را متفاوت با آنچه در خاطرات جمعی شکل یافته است، نشان می دهد. این پایان نامه در تلاش است تا با طراحی منظر خیابان انقلاب اسلامی با رویکرد گردشگری، نه تنها آن را به فضایی مناسب برای رخ دادن تعاملات اجتماعی تبدیل و محیطی مناسب برای حیات مدنی شهروندان ایجاد کند، بلکه با به تصویر کشیدن تاریخ، هویت و فرهنگی که در آن جریان دارد، آن را به مثابه موزه ای به جهانیان نمایش دهد. این طرح نه تنها می تواند باعث ادراک صحیح گردشگران از خیابان می شود بلکه تعاملات میان شهروندان و آنان را نیز موجب خواهد شد. این رساله در پنج فصل تألیف شده است. در فصل اول به کلیات پژوهش پرداخته می شود. فصل دوم به مبانی نظری طراحی که شامل مفاهیم چون منظر شهری و گردشگری است، اختصاص یافته و بررسی نمونه های موردی در فصل سوم انجام گرفته است. در فصل چهارم تلاش می شود تا با شناخت بستر طرح، تمامی ویژگی ها و نیازهای آن برای مداخله ای مناسب مشخص شود. در فصل آخر با بیان چشم اندازها و اهداف در سه مقیاس کلان، میانی، خرد فرآیند طراحی بیان و طرح نهایی ارائه می شود.